Het GSM protocol is ontwikkeld om spraak en data te kunnen verzenden en ontvangen. Je mobiele telefoon zet de analoge stem om in digitale informatie. Dus enen en nullen. Dat verstuurd je mobiel met radiogolven naar de dichtstbijzijnde GSM mast. Die mast pikt de signalen op en de zender ontvanger informatie. De mast stuurt dat weer naar een basisstation die het op zijn beurt weer naar de ontvanger stuurt.
De mobiele telefoon is eigenlijk niet meer dan een hele kleine zender en ontvanger van radiogolven. Vaak worden abonnement verkocht in diverse vormen, bijvoorbeeld als sim only internet, waarmee de gebruiker dus ook online kan. De software van een telefoon en van de masten maakt het mogelijk om data zoals foto`s en je stem zo te versleutelen dat het via radiogolven doorgestuurd kan worden naar een andere gebruiker van een mobile telefoon. Tegenwoordig worden de mobiele netwerken ook veel gebruikt om narrowcasting schermen van internet te voorzien. Vooral op moeilijk te bereiken plekken waar geen ander internet te vinden is. Daarnaast is het vaak mogelijk om een sim kaart met internet toe te voegen aan zo’n scherm als backup. Als het reguliere internet dan niet werkt, is er een mogelijk om via mobiel internet gaan.
De masten sturen dat weer door naar zogenaamde basisstations. De basistations sturen de frequenties aan die de GSM masten zenden en ontvangen. Verder sturen ze alle data door naar de ontvangers. Een telefoongesprek bestaat dan ook alleen nog maar uit enen en nullen, het geheel is dan digitaal.
De GSM standaard met radiogolven is nog steeds de beste techniek om zoveel verschillende verzoeken vanuit het GSM netwerk te behandelen. Nu de meeste smartphone derde generatie internet hebben wordt het voor providers de zaak dat het netwerk al die afzonderlijke verzoeken ook allemaal aan kan.
Daarvoor wordt het gebruik van extra frequenties onderzocht. De providers moeten nog kiezen tussen WiMAX en LTE. LTE is de snelst mogelijke verbinding maar ook het duurste om uit te rollen over het hele netwerk.